Wat als jij er niet zou zijn?

❤️ DE PRAKTIJK

Je komt ’s ochtends binnen, start je computer op, opent je mailbox en begint aan de dag. Overleggen plannen, agenda’s afstemmen, telefoontjes aannemen, patiënten in- en uitschrijven, verslagen uitwerken, roosters controleren, artsen ondersteunen, formulieren invullen, tussendoor een collega helpen… en niemand die zich afvraagt hoe dat allemaal gebeurt.

Tot jij er een dag niet bent.

Tekst Christa van Wijk | 10 september 2025 

De lijst groeit, de tijd krimpt

Een arts belt zelf een patiënt terug — en heeft geen idee waar het dossier ligt. Een andere arts vraagt zich af wie de afspraak met de anesthesist nou eigenlijk heeft ingepland. Het overleg loopt uit, omdat niemand de agenda heeft voorbereid. En de baliemedewerker zoekt zich rot naar de juiste uitslagenlijst.

Natuurlijk: het werk gaat door. Maar minder soepel, minder snel, met meer frustratie. Zonder jou vallen de stilzwijgende schakels in het zorgproces ineens op — omdat ze ontbreken.

Jij bent de stille kracht. En dat is precies het punt.

Secretaresses in de zorg zijn zelden degenen die de grootste mond hebben, maar wél degenen die zorgen dat de boel blijft draaien. Je werkt achter de schermen, zonder sirene, zonder witte jas, zonder lintje. En toch ben je op honderd manieren onmisbaar:

• Je bent het geheugen van het team.
• Je vangt de vragen op vóórdat ze urgent worden.
• Je overziet de planning — én de mensen erachter.
• Je regelt, verzacht, bewaakt, signaleert.
• Je lost op voordat iemand doorheeft dat er iets misging.

En dat doe je zó vanzelfsprekend, dat het soms lijkt alsof het vanzelf gaat.

De puzzel past — omdat jij hem legt

Misschien denk je: ach, dat hoort er gewoon bij. Maar stel je eens voor dat jouw werk een week blijft liggen. Wat gebeurt er dan?
De kans is groot dat collega’s óf vastlopen óf extra werk krijgen — en pas dan merken hoe veel jij eigenlijk doet.

Dat is niet om te zeggen dat jij alles moet oplossen. Maar wél om te beseffen hoe waardevol jouw bijdrage is.

Zie jezelf zoals je collega’s je missen

Dit artikel is geen pleidooi om harder te werken. Integendeel. Het is een uitnodiging om te zien wat je al doet — en daar trots op te zijn. Niet pas als je ziek bent. Niet pas bij het afscheid. Maar gewoon… vandaag.

Misschien kun je:

• Je werk zichtbaar maken met een kort weekoverzicht op het prikbord.
• Regelmatig een tip delen met collega’s (“Wist je dat je dit in 3 klikken kunt regelen?”).
• In het teamoverleg benoemen wat jij signaleert en regelt.
• Of gewoon even stilstaan bij het verschil dat jij maakt.

Tot slot: stel jezelf deze vraag eens

Wat als jij er vandaag niet zou zijn — wat zou er dan níet gebeuren?
Waarschijnlijk meer dan je denkt.
En dat verdient best een beetje waardering. Ook van jezelf.